Reguły – Velodame

4 lipca 20184 lipca 2018

[Reguły] Wyścig punktowy

Wyścig punktowy zaliczany jest do konkurencji długodystansowych. Zawodnicy startują w grupie zdobywając po drodze punkty premiowe. Mężczyźni rozgrywają go na czterdziestu kilometrach, co daje 160 okrążeń w tym 16 premii. Kobiety jadą 25 kilometrów, czyli 100 okrążeń w tym 10 premiowanych.

Punkty są przyznawane pierwszym czterem zawodnikom kończącym premiowane okrążenie. Jest to odpowiednio 5, 3, 2 i 1 punkt. Ostatnia premia jest punktowana podwójnie.
Jeśli zawodnik nadrobi okrążenie, dostaje dodatkowe 20 punktów.

Wygrywa ten, kto ma najwięcej punktów.

Wyścigi punktowe są dwa. Wyścig punktowy właściwy, oraz ten wchodzący w skład omnium, czyli wieloboju torowego. Różnią się jedynie dystansem. Punktowy w omnium trwa 25 km dla mężczyzn i 20 km dla kobiet.

Tyle z zasad.

Wyścig punktowy nie jest zwykłym wyścigiem wytrzymałościowym. Przeplatany sprintami wymaga nie tylko bardzo dobrej wytrzymałości tlenowej ale też tolerancji wysokiej zawartości kwasu mlekowego – a więc odporności na zmęczenie. Ponadto, doskonałego przyspieszenia oraz intensywnej jazdy pomiędzy finiszami, które są co 2 – 3 minuty.

Poza tym, kolarze przez cały czas muszą liczyć punkty, myśleć i kminić za kim warto gonić a komu można odpuścić. Przez cały czas trzeba być czujnym kiedy zaatakować.

Jest to fascynująca konkurencja do kibicowania. Ucieczki podnoszą wrzawę a mniej udane próby ataków gdy zmęczony zawodnik gaśnie ćwierć długości toru przed doścignięciem grupy budzą wielkie współczucie.

Polacy mają piękne wyniki w wyścigu punktowym. Oczywiście dwukrotne Mistrzostwo Świata Katarzyny Pawłowskiej, Mistrzostwo Europy Alana Banaszka

Jak to jest jechać wyścig punktowy? Można wsiąść na rowerek stacjonarny z kartką papieru, na której będzie się co trzy minuty notowało, który zawodnik zdobył ile punktów jednocześnie robiąc w tym samym czasie tempówki.

30 czerwca 201830 czerwca 2018

[Reguły] Sprint Drużynowy

Sprint drużynowy, to najszybsza konkurencja na torze. Trzeba bacznie się przyglądać, bo łatwo można przegapić wyścig.

Mężczyźni jadą w trójkę, a panie we dwie. Każdy zawodnik jedzie najszybciej jak potrafi jedną rundę. Liczy się sumaryczny czas wszystkich kolarzy.

Całość trwa ok 45 sekund w przypadku mężczyzn i 35 sekund w przypadku kobiet.

Dwie drużyny ustawiają się po przeciwległych stronach toru i ruszają ze startu zatrzymanego. Gdy pierwszy zawodnik przejedzie pełną rundę odbija w górę i kończy swoją pracę.

Jeśli odbije za wcześnie i koło drugiego zawodnika wyjdzie na przód przed końcem rundy – czyli przed kreską – drużyna jest relegowana.

To by było na tyle z przepisów. O wiele ciekawszy jest sprint drużynowy “od kuchni”.

Według Grzegorza Krejnera, legendarnego torowca “trzeba jak najszybciej zacząć i jak najszybciej skończyć”. (Grzegorz ma wiele takich torowych złotych myśli).

Najważniejszy jest start a konkretnie start rozprowadzającego. Mimo, iż pierwszy zawodnik jedzie najkrócej ma najważniejsze zadanie. Na samym wyjściu z maszyny traci się od 0,2 do 0,6 sekundy. Pół sekundy w tę, czy we w tę w tej konkurencji to przepaść.

Polecam w momencie startu zrobić sprinterom serię zdjęć. Wówczas można klatka po klatce obserwować ich pozycję. Kiedy zawodnicy już wystartują warto obserwować jak daleko od siebie jadą. Warto też zerkać na zegary, gdyż niełatwo zauważyć minimalne różnice pomiędzy drużynami.

Z ciekawostek historycznych, kiedyś, aby ułatwić wyjście z maszyny stosowano opony węższe niż obręcz aby balon nie spowalniał wyjścia ocierając się o szczęki, które trzymają koło. Czasami też to miejsce smarowano olejem.

Rekord świata w tej konkurencji wynosi 41″871 dla mężczyzn oraz 31″928 dla kobiet.

Rekord Polski to 43,127 dla mężczyzn i 34,431 dla kobiet.

W 2016 roku Polacy wywalczyli Mistrzostwo Europy.

28 czerwca 20183 listopada 2018

[Reguły] Wyścig drużynowy na dochodzenie

Każda konkurencja torowa jest wyjątkowa, ale chyba żadna nie jest tak przyjemna jak wyścig drużynowy. Jest to czas kiedy kolarze, na co dzień ścigający się osobno (nawet jeśli jeżdżą w jednej drużynie) rzeczywiście ścigają się razem. Mocniejsi muszą zwolnić, żeby nie urwać słabszych, a słabsi muszą wykrzesać ponad 100% swoich możliwości aby nie położyć drużyny.

Na torze jazda drużynowa trwa 4 kilometry, czyli 16 okrążeń. Rozpoczyna się po obu przeciwległych stronach toru. Na każdej stronie obok siebie stoi czterech zawodników wchodzących w skład drużyny. Ze startu zatrzymanego ruszają i układają się jedno za drugim tworząc pociąg.

Co okrążenie – aczkolwiek nie jest to regułą – pierwszy zawodnik odbija w górę toru schodząc na ostatnią pozycję gdzie może odpocząć dopóty dopóki znów nie znajdzie się na przedzie. Dzieje się tak aby utrzymać największą prędkość jazdy przez cały dystans.

Wyścig nazywa się “na dochodzenie” ponieważ drużyny próbują się nawzajem doścignąć. Jeśli jednej się to uda – wygrywa. W przeciwnym wypadku wygrywa ta, która osiągnęła najlepszy czas.

Eliminacje przechodzi 4 albo 8 najszybszych drużyn. Następnie panuje system pucharowy.

W przypadku 4 drużyn – sprawa jest jasna. Najszybsza drużyna jedzie z drugą najszybszą o złoto. Trzecia i czwarta jadą po brąz.

Ciekawie się robi w przypadku, gdy do finałów przechodzi 8 drużyn. Dzieje się tak podczas większych imprez, Igrzysk Olimpijskich, Pucharów i Mistrzostw Świata.

Ćwierć finały, to 4 biegi:

6 drużyna jedzie z 7
5 z 8
2 z 3
1 z 4

Zwycięzcy biegu 3 i 4 (czyli najszybsze czasy z elimiacji) walczą o złoto.

Pozostałe 6 drużyn rozstawia się wg osiągniętego czasu i dwie najszybsze walczą o brąz.

Matematyczny majstersztyk, ale co to znaczy:

Tylko drużyny, które zakwalifikowały się na miejscach 1 – 4 mają szanse na złoty lub srebrny medal.

Drużyna, która zakwalifikowała się na miejscu 8, może zdobyć brąz, a pierwsza drużyna może go nie zdobyć.

Prawda, że dużo ciekawsze niż patrzenie się jak “tylko jeżdżą w kółko”?

Na dzień dzisiejszy (29 czerwca, 2018), rekord świata w tej konkurencji wynosi 3:49.804 dla mężczyzn i 4:10.236 dla kobiet.

Rekordy Polski to 3.58,523 dla mężczyzn oraz 4.24,705 dla kobiet.